Ruda Pabianicka - Historia komunikacji w latach 1901 - 1996
(część 4)
Opracowanie: Wojciech Dębski Łódzkie tramwaje i autobusy
Ruda zostaje częścią dzielnicy "Górna". Komunikacja po 1960 r.
Po podziale administracyjnym Łodzi w 1960 r. Ruda została włączona do nowej dzielnicy "Górna". W tym samym roku rozpoczęto modernizację zajezdni Chocianowice. Po lewej stronie hal (patrząc od przodu) wybudowano duży plac postojowy dla wagonów. Hale przebudowano na przelotowe. Od tej pory wagony po przeglądach mogły bezpośrednio z kanałów kierować się na plac postojowy bez zmiany kierunku jazdy. Łącznie ułożono 2 km torów i 130 rozjazdów. Zajezdnia Chocianowice była pierwszą w Łodzi, gdzie na tak dużą skalę zorganizowano postój dla tramwajów pod gołym niebem. Przebudowę ukończono w listopadzie.
Nowy plac postojowy w zajezdni Chocianowice pozwolił na duże dostawy nowego taboru 5N i 5ND oraz częściowe
przejęcie obsługi niektórych linii miejskich. Od lewej stoją wagony nr 102, 105, 108, 345, 106, 348.
Foto: ze zbiorów MKM MPK-Łódź; 1961 r.
W grudniu 1960 r. wycofano ostatnie czteroosiowe U104, które niezwykle przysłużyły się mieszkańcom Rudy, wożąc ich przez pół wieku. Zastąpiły je wozy 5N. Duże dostawy tego taboru pozwoliły zajezdni również na obsługę nowych linii miejskich oraz na wzmocnienie linii tuszyńskiej. Pomiędzy kursy dwu- lub trzywagonowych składów linii 42 wprowadzono w godzinach szczytu "solówki" oznaczone jako 42 bis. Tramwaje te kursowały z Łodzi do Rzgowa.
21 lipca 1961 r. skierowano do Rudy pierwszą miejską linię tramwajową nr 26.
Tramwaje linii 26 rozpoczynały trasę w zajezdni Chocianowice. Następnie jechały na trasie: Pabianicka, rondo Titowa, al. Politechniki, Żeromskiego, Kopernika, Gdańska, Obrońców Stalingradu, Zachodnia, Ogrodowa, Północna (pętla).
Schemat z układem tras linii tramwajowych i autobusowych. Stan na koniec 1961 r.
W latach powojennych do Rudy przyjeżdżało wielu łodzian - zwłaszcza latem i w dni wolne od pracy. Ośrodek wypoczynkowy, zielone tereny Parku im. 1 Maja, czy Stawy Stefańskiego przyciągały tłumy ludzi chcących odpocząć od coraz bardziej zatłoczonego centrum Łodzi. W 1961 r. otworzono przystań kajakową. Organizowano różne imprezy i festyny. W latach 60. park miał swój największy rozkwit. Tramwaje linii 42 kursujące ulicą Rudzką po jednym torze pękały w szwach. Nie zawsze wszyscy chętni mogli dostać się do wagonów.
"Dziennik Łódzki" z dnia 5.06.1962 r.:
Zwiększyły się nasze szanse spędzania dni wolnych od pracy w podłódzkich ośrodkach wypoczynkowych. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne jest w stanie przewieźć na swoich stałych i specjalnie uruchomionych liniach dodatkowych w każdy świąteczny dzień ok. 100 000 osób (...). Dzięki nowej inwestycji MPK zwiększyło więcej niż dwukrotnie przewóz pasażerów do Tuszyn Lasu i Parku 1 Maja. Linia 42 i dwa dodatkowe pociągi (Plac Niepodległości - Tuszyn Las i Plac Niepodległości - Ruda Zegar). Średnia częstotliwość odjeżdżających wozów 3,3 min (...).
W 1962 r. ułożono na ul. Rudzkiej (od Pabianickiej do Popioły) drugi tor i wymieniono słupy wraz z siecią trakcyjną. Przy ulicy Popioły wybudowano pętlę. Całość ukończono 11 lipca 1962 r. Początkowo dojeżdżały tam tramwaje bisowe, które w dni wolne od pracy zasilały linię 42, a od 15 października 1962 r. skierowano tu na stałe linię 26. Ruch na ul. Rudzkiej uległ znacznej poprawie.
Kolejna nowa linia 27 pojawiła się niespełna rok później, jednak po Rudzie kursowała tylko w godzinach szczytu. Jej trasa została wydłużona od pętli Kolej Obwodowa do Chocianowic, gdzie wagony zawracały na terenie zajezdni. Poza godzinami szczytu i w dniach wolnych od pracy linia 27 jeździła w relacji Radiostacja - Kolej Obwodowa.
W 1968 r. Ruda otrzymała nocną komunikację tramwajową. Linię 107 skierowano wówczas z Chocianowic przez pl. Reymonta na Zarzew. Uruchomiono również drugą linię autobusową nr 55 na Chojny, której trasa po Rudzie przebiegała ulicami: Chocianowicką, Pabianicką, Fucika, Mierzyńskiego i Demokratyczną.
Pod koniec 1968 r. po Rudzie kursowały tramwaje linii 26, 27, 41, 42, 42 bis, 107 oraz autobusy linii 55 i 62.
W latach 60. XX w. zajezdnia Chocianowice sukcesywnie zwiększała liczbę obsługiwanych pociągów tramwajowych. Ich jedyną drogą dojazdu do zajezdni była ulica Pabianicka. Torowiska na Rudzie były co prawda wydzielone, ale krzyżowały się z dość gęstą siecią małych uliczek oraz licznymi wjazdami do posesji. Coraz częściej dochodziło do kolizji tramwajów z udziałem innych pojazdów lub wypadków za sprawą pasażerów lekkomyślnie wskakujących lub wyskakujących w czasie jazdy. W ciągu całej historii najwięcej śmiertelnych wypadków z udziałem tramwajów wydarzyło się w pierwszych 25 latach po zakończeniu II wojny światowej.
.