70 lat w służbie łódzkiego i polskiego sportu (część 1)
opracowanie wydane przez Zarząd Rudzkiego Klubu Sportowego w Łodzi
70 lat dzieli nas od 21 kwietnia 1924 r. kiedy to grupa młodych chłopców grających w piłkę nożną postanowiła w Rudzie Pabianickiej założyć klub, któremu nadano nazwę Rudzki Klub Sportowy. Tak więc zegar historii odmierzył naszemu klubowi 70 lat istnienia. Dziś, kiedy obchodzimy ten piękny jubileusz, zobowiązani jesteśmy przypomnieć nazwiska tych entuzjastów sportu, którzy dali dali początek naszemu klubowi. Ich imienny skład podajemy na dalszych stronach.
Historię RKS zależy podzielić na trzy okresy: pierwszy - od chwili założenia klubu do września 1939 r., drugi - konspiracyjna działalność w czasie okupacji hitlerowskie i wreszcie trzeci - ten najdłuższy i najbardziej bogaty po drugiej wojnie światowej do dnia dzisiejszego.
Trudne były początki działalności Rudzkiego Klubu Sportowego w pierwszych latach jego istnienia. Nie było boisk, hal sportowych i innych urządzeń służących do uprawiania sportu. Był natomiast zapał i młodzieńczy entuzjazm. Klub w zaraniu swej działalności utrzymywał się ze skromnych składek członkowskich oraz nielicznych datków pieniężnych, które wpływały od ludzi popierających zamierzenia młodych działaczy klubu.
W pierwszym roku swego istnienia klub opierał swoją działalność tylko na jednej dyscyplinie sportowej - piłce nożnej. W rok później powstaje sekcja kolarska. Liczne zdjęcia z tego okresu i wzmianki w prasie jakie zachowały się, wskazują na to, że była to jedna z lepiej pracujących sekcji kolarskich w naszym okręgu. Przypomnieć tu należy olbrzymi - jak na owe czasy - wyczyn dwóch kolarzy RKS - Stanisława Stroińskiego i Mariana Godosa, którzy w 1925 r. na rowerach tzw. balonówkach dokonali rajdu dookoła Polski.
Organizują się lekkoatleci. Jednak ze względu na brak odpowiednich obiektów zmuszeni są do startów w innych łódzkich klubach: ŁKS, Zjednoczeni czy Gayer. Uprawiano również gry sportowe, a w pewnym okresie nawet boks. Największym sukcesem piłkarzy był awans w 1939 r. z klasy B do klasy A.
Drugi rozdział działalności klubu stanowią lata okupacji. Był to najczarniejszy okres w dziejach naszego narodu. Ale i w tym czasie znaleźli się ludzie odważni, którzy mimo represji brali czynny udział w różnych dziedzinach podziemnego życia społecznego, w tym także w sporcie, szczególnie w piłce nożnej. Obok takich drużyn piłkarskich jak: Wólka, Wicher czy Cytadela występował do 1944 r. Rudzki Klub Sportowy, którego szeregi stanowili nasi wychowankowie, nie zmienił nazwy - pozostał wierny swoim barwom.
Trzeci okres działalności klubu to lata po drugiej wojnie światowej. W marcu 1945 r. Leopold Rakowiecki reaktywuje Rudzki Klub Sportowy. Wracają do działalności sportowej jego założyciele, a z nimi młodzież, która garnie się do uprawiania sportu, a w szczególności piłki nożnej.
Założyciele RKS:
Edward Bielawski
Ksawery Fuks
Stanisław Garlicki
Bernard Goszczyński
Aleksander Grzybowski
Edmund Kowalski
Czesław Lis
Aleksander Norbert
Jan Orszanowski
Jan Osiński
Mateusz Radłowski
Leopold Rakowiecki
Stanisław Wachowski
Józef Wall
Stanisław Waszkowski
Feliks Zieliński
Prezesi KSRP:
Mateusz Radłowski (1924-1925)
Zygmunt Wielozierski (1925-1926)
Leopold Rakowiecki (1926-1927)
Janusz Zieliński (1927-1928)
Władysław Fuks (1928-1930)
Roman Borecki (1930-1931)
Leopold Rakowiecki (1931-1932)
Aleksander Grzybowski (1932-1933)
Roman Miller (1933-1934)
Leopold Rakowiecki (1934-1935)
Władysław Fuks (1935-1936)
Aleksander Grzybowski (1936-1938)
Aleksander Jakubowski (1938-1939)
Leopold Rakowiecki (1945)
Zygmunt Cichy (1945)
Józef Miller (1945)
Władysław Świderski (1946)
Bernard Denys (1946-1947)
Stanisław Lewandowski (1947-1948)
Zenon Gołaszewski (1948-1949)
Kazimierz Bursa (1949-1951)
Eugeniusz Prade (1951-1956)
Stanisław Wojtas (1956-1957)
Zenon Grabiszewski (1957-1962)
Zygmunt Cichy (1962-1984)
Stefan Konka (1984-1987)
Stanisław Graczyk (1987-1991)
Marian Maciejewski (1991-)
Reorganizacja sportu w 1947 r. spowodowała zawieszenie działalności RKS w następstwie czego zawodnicy przeszli do Koła Sportowego Naprzód przy ZPB im. Armii Ludowej. W tej sytuacji zmieniła się nazwa, ale duch pozostał ten sam. KS Naprzód należy więc potraktować jako przedłużenie działalności Rudzkiego Klubu Sportowego.
W KS Naprzód młodzież z Rudy i okolic mogła dalej podnosić swoje kwalifikacje sportowe w piłce nożnej, w boksie, w siatkówce, w tenisie stołowym, w szachach, w kolarstwie, a od 1951 r. także w lekkiej atletyce. Dobra praca tego Koła przynosiła pozytywne wyniki. Tutaj wychował się znany kolarz Tadeusz Stolarczyk, który w 1948 r. w Wyścigu Dookoła Polski zajął drugie miejsce, zaś w rok później Lucjan Skąpski zdobył tytuł mistrza Polski w wyścigu torowym seniorów na 50 km. Odnotowali również sukcesy bokserzy w mistrzostwach Łodzi juniorów. Jerzy Lisiak został w 1951 r. mistrzem Polski juniorów w wadze średniej. Młodzi lekkoatleci w latach 1954 i 1956 zdobyli tytuł drużynowego mistrza Łodzi juniorów, odnosząc przy tym wiele sukcesów indywidualnych.
W roku 1953 klub uzyskał własny lokal i salę gimnastyczną przy ul. Zjednoczenia 1, a w 1956 r. oddano uroczyście we władanie młodzieży stadion przy ul. Rudzkiej 37.
Wybijającymi się działaczami KS Naprzód byli: Stanisław Wojtas, Bernard Denys, Roman Prade, Kazimierz Skonieczny, Henryk Warda, Józef Piesiak, Kazimierz Bursa, Emund Gwóźdź, Leon Kamieniak, Antoni Okrojek, Zenon Grabiszewski.
Punktem przełomowym w działalności klubu był rok 1958, kiedy to ponownie reaktywowany został Rudzki Klub Sportowy, co pozwoliło starym działaczom powrócić do klubu i kontynuować jego tradycje. Za ich sprawą powstał w 1960 r. Konwent Seniorów, który w rok później, 26 września 1961 r., wręczył ufundowany przez siebie sztandar klubowy.
Od 1962 r. przez 22 lata klubem kierował nieodżałowanej pamięci prezes Zygmunt Cichy, człowiek szczerze oddany klubowi i pracy z młodzieżą. Ta długoletnia stabilizacja organizacyjna klubu pozwoliła na prowadzenie planowej roboty szkoleniowej. Jej efektem było wychowanie przez RKS wielu mistrzów kraju i reprezentantów Polski. Z naszego dorobku czerpały pełną garścią ligowe zespoły, nie tylko z Łodzi, ale i całego kraju.
Ważnym wydarzeniem w życiu klubu było oddanie do użytku w 1984 r. krytej hali lekkoatletycznej z prawdziwego zdarzenia, jedynej w makroregionie centralnym. Hala została wybudowana dzięki inicjatywie naszych działaczy przy pełnym zaangażowaniu finansowym władz miasta, dzielnicy Górna oraz zakładów opiekuńczych. Złotymi zgłoskami zapisane są nazwiska ludzi, dzięki którym powstał ten obiekt. Należą do nich: inicjator budowy - prezes Zygmunt Cichy, przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy - Leokadia Rupniewska i Stefan Konka oraz sekretarz Stanisław Matuszko, który prowadził wszystkie sprawy związane z budową hali i przekazaniem jej do użytku.
SUKCESY SPORTOWE
Przedstawiony w skrótowym ujęciu rys historyczny klubu byłby niepełny, gdybyśmy nie pokazali jego osiągnięć sportowych od 1958 r. Były co prawda wzloty i upadki poszczególnych sekcji, jednak zawodnicy z emblematem RKS na piersiach, zwłaszcza w boksie i lekkiej atletyce, byli stale widoczni na arenach sportowych całego kraju.
Boks
Duże osiągnięcia odnotowali bokserzy, którzy w mistrzostwach Polski juniorów zdobyli wiele medali złotych srebrnych i brązowych, podobnie jak w seniorach i juniorach w mistrzostwach okręgu.
Mistrzami Polski byli: Wiesław Rudkowski, Czesław Józefiak, Kazimierz Szymczak, Jerzy Lisiak, Zbignieww Poźniak, Jerzy Sobczak, Władysław Piech, Tomasz Worobiec i SławomirKaczmarek. Obok nich wychowaliśmy innych bokserów znanych na polskich ringach. Należeli do nich: Edward Cichacki, Stanisław Cichor, Grzegorz Piech i Zbigniew Czapła.
Klub nasz był przez wiele lat prawdziwą kuźnią talentów bokserskich, z dorobku którego chętnie korzystały: Legia Warszawa, Gwardia i Widzew Łódź, Stal Stalowa Wola, Górnik Pszów, Hutnik Kraków czy Prosna Kalisz, a także Czarni Słupsk. To z tej sekcji wywodzą się olimpijczycy: Wiesław Rudkowski (1968 r. i 1972 r.) i Józef Reszpondek (1972 r.)
Na sukcesy naszych bokserów składała się praca szkoleniowców: Stanisława Jaskóły, Eugeniusza Nowaka, Czesława Kaszni, Zygmunta Cegielskiego, Mirosława Medyńskiego, Stanisława Frączka, Ryszarda Kargiera i Włodzimierza Tomaszewskiego oraz ofiarny wysiłek długoletniego kierownika sekcji - Kazimierza Skoniecznego.
Lekka atletyka
Największe jednak sukcesy odnotowali młodzi lekkoatleci, którzy już od 43 lat są wizytówką naszego klubu. Zawodnicy nasi w mistrzostwach polski wszystkich kategorii wiekowych zdobyli 83 medale, w tym: 30 złotych, 26 srebrnych i 27 brązowych. W mistrzostwach Europy juniorów Piotr Cywiński i Elżbieta Stachurska wywalczyli złoty i srebrny medal w biegach sztafetowych 4 x 100 metrów. Wielu zawodników reprezentowało barwy Polski w zawodach międzynarodowych i meczach międzypaństwowych. U nas nauczyła się abecadła sportowego Elżbieta Stachurska, która w 1980 r. była uczestnikiem Olimpiady w Moskwie.
Sekcja lekkoatletyczna na przestrzeni swego istnienia wychowała ponad tysiąc zawodników, ludzi sprawnych fizycznie, zdrowych, a zarazem światłych. To właśnie z tej sekcji wywodzą się nauczyciele, inżynierowie, lekarze, oficerowie WP, działacze polityczni i administracyjni, dyrektorzy zakładów pracy, biznesmeni. Wąskie ramy tego wydawnictwa nie pozwalają na wymienienie nazwisk wszystkich zawodników, którzy wiele splendoru przynieśli naszemu klubowi, miastu i krajowi.
Wymienimy więc tylko reprezentantów kraju, mistrzów i wicemistrzów Polski: Włodzimierz Rajnert, Jadwiga Kucharska, Piotr Cywiński, Seweryna Płocka, Bożena Józefowicz, Janusz Wróbel, Joanna Natkańska, Stefan Matysiak, Elżbieta Stachurska, Sebastiannnn Rzeźniczak, Monika Torbińska, Beata Koziewska, Marcin Krzywański, Roman Kwaśniak, Tomasz Goworski, Sławomir Woźniak, Małgorzata Szwed, Katarzyna Tomczak, Andrzej Wróbel, Marek Świątek, Zbigniew Łukasik, Maciej Mytkowski.
Podkreślić należy przy tym, że wychowankowie RKS zasilali inne sekcje lekkoatletyczne w Polsce. W latach 70. nazywano nasz klub filią ŁKS. W roku 1987 sekcja awansowała do drugiej ligi, gdzie jest nadal klasyfikowana.
Na sukcesy sportowe lekkoatletów RKS złożyła się nie tylko rzetelna praca i wytrwałość zawodników, ale także trud szkoleniowców i działaczy społecznych.
Szkolenie zawodników od powstania sekcji do dnia dzisiejszego prowadzili: Zygmunt Bogdański, Aleksander Gizelewski, Witold Maciaszczyk, Kazimierz Świetlicki, Józef Berlak, Bogumiła Michalak, Jerzy Ziemichód, Sławomir Bis, Jan Świątek, Ryszard Pawlak, Grzegorz Olszewski, Jerzy Woźniak, Tomasz Goworski, Jacek Kowalczyk i Tadeusz Szablewski.
Kierownikami sekcji byli: Zenon Grabiszewski, Ryszard Krepsztul, Józef Kowalski, Zdzisław Witkowski, Piotr Gnat i Jan Janik, a od 1973 r. nadal Bolesław Chęciński. Lekkoatleci mają wiele do zawdzięczenia zarządowi sekcji, pracującym w nim od kilku lat, a szczególnie Markowi Torbińskiemu i Wiesławowi Błaszczykowi.
Klub nasz swoją działalność opierał nie tylko na tych dwóch sekcjach, ale rozwijał także pracę w sekcji piłki nożnej, kolarskiej, piłki siatkowej mężczyzn, piłki ręcznej dziewcząt i chłopców oraz w szachach. W poprzednich latach istniały możliwości do prowadzenia tak szerokiej pracy z młodzieżą. Z biegiem czasu zaczęło jednak brakować środków finansowych na merytoryczną działalność i musieliśmy niektóre sekcje przekazywać kolejno do innych klubów, bądź je likwidować.